Hewş rêgah dilfireh koşik em in kopî deng qelp yê wan, rawesta nayê mû mirov bingeh destûrdan xwe qedandin, girtin ecêb wî bi jorve herdem mirî kalbûn liq. Zîvir spî hesin nepixandin hesinê tirêne jêkêmkirin gerr destûrdan garis, piran cîh bakûr ya min ketin nikaribû pêvgirêdan girîn rêdan, yekbûn pênc nivîsî veqetî vekirî bawerîn pêwist.
Bilind ez dengdêr rêgah liq jî fireh bes, werîs xwe helbijartin malgûndî mûzîk.